Warszawa po oblężeniu niemieckim we wrześniu 1939

Trwająca od 8 września 1939 obrona Warszawy, kończy się kapitulacją w dniu 28 września. Trzecia Rzesza i ZSRR podpisują „Układ o granicach i przyjaźni”, który określił granicę wzajemnych interesów państwowych na rzekach Pisie, Narwi, Bugu i Sanie. Dowódcą formowanych oddziałów polskich we Francji zostaje gen. Władysław Sikorski. 29 IX  kapituluje Twierdza „Modlin”, a 30 IX w Paryżu zaprzysiężony zostaje na Prezydenta RP Władysław Raczkiewicz. Premierem rządu  mianowano gen. W. Sikorskiego, który ogłasza protest przeciwko niemiecko-sowieckiemu układowi.

Władysław Sikorski

W pobliżu Janowa Lubelskiego i pod Milanowem dochodzi do starć oddziałów polskich z wojskami sowieckimi. 1 X na Kielecczyźnie rozpoczyna działalność partyzancką Oddział Wydzielony WP pod dowództwem mjr H. Dobrzańskiego (ps. Hubal).

Oddział mjr Henryka Dobrzańskiego - Hubala

Rejon Umocniony Hel kapituluje 2 X i w tym dniu rozpoczyna się pod Kockiem ostatnia walka regularnych oddziałów polskich z Niemcami - bitwa Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. 3 X  potyczką  pod Annopolem wojska polskie kończą kampanię sowiecko-polską. W Warszawie 5 X  Adolf Hitler przyjmuje defiladę Wehramchtu. Kończy się Bitwa pod Kockiem (akt kapitulacyjny gen. Kleeberg podpisał 6 X 1939).

Żołnierze z SGO "Polesie"

Polska na frontach niemieckim i sowieckim poniosła klęskę, ale nie podpisano aktu kapitulacji czy też porozumienia o zawieszeniu broni. Za granicę przedostało się 76 tys. żołnierzy. W przybliżeniu, w kampani zginęło 95 tys żołnierzy i oficerów, 100 tys. zostało rannych, 600 tys. dostało się do niewoli niemieckiej, a 230 tys. do niewoli sowieckiej.

                                                                                                              Marek Matlak