Warning: "continue" targeting switch is equivalent to "break". Did you mean to use "continue 2"? in /public_html/plugins/system/articlesanywhere/src/Replace.php on line 61

 

W okresie maturalnym zbliża się również czas podejmowaniadecyzji przez młodych ludzi, gdzie studiować?  Dzisiaj mamy wiele uczelni,dlatego wybór nie jest prosty. Obok takich powodów jak: „by było blisko”, „nie namęczyć się za dużo”, „otrzymać dyplom uznawany w świecie”, „potem mieć dużo kasy”, „dziewczynę albo chłopca poznać”, zdarzają się pragnienia nabycia rzetelnej wiedzy, chęć szerzenia jej i rozwijania w dalszej drodze życiowej z wykorzystaniem talentu danego od Stwórcy.

Z każdym człowiekiem bywa inaczej i często inny cel mu przyświeca.Osoby chcące się samodoskonalić czyli wysilić aby w oczach Boga stać się lepszym człowiekiem,powinny poważnie pomyśleć nad studiowaniem w uczelni kształcącej w duchu chrześcijańskim. Może warto zmienić miasto zamieszkania na parę lat, spróbować życia "ciut dalej od mamusi”, doświadczyć samodzielnościi nabyć odporności na przeciwności ”nieodgadnionego losu”!

W związku z tym niżej podpisany, streszcza bogatą historię Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, (w którym studiował historię na Wydziale Nauk Humanistycznych) dla potencjalnie zainteresowanych.

 

 

W Petersburgu wśród Polonii, w lutym 1918 r. powstał komitet organizacyjny uniwersytetu katolickiego z inicjatywy ks. Idziego Radziszewskiego,będącego rektorem miejscowej Akademii Duchownej. Na siedzibę nowej uczelni wybrano Lublin a jej głównymi fundatorami byli przemysłowiec Karol Jaroszyński i inżynier Franciszek Skąpski. Na konferencji biskupów polskich w Warszawie z udziałem nuncjusza apostolskiego Achillesa Ratti w lipcu zaakceptowano powołanie uniwersytetu katolickiego, którego pierwszym rektorem został mianowany ks. Idzi Radziszewski (1918-1922).Nowo utworzona instytucja za swój cel obrała prowadzenie badań naukowych w duchu harmonii między nauką i wiarą, kształcenie kadry inteligencji katolickiej oraz podnoszenie narodu na wyższy poziom życia religijnego i intelektualnego. Dewizą Uczelni stało się hasło "Deo et Patriae" - "Bogu i Ojczyźnie".

Inauguracja roku akademickiego odbyła się 8 grudnia 1918 r. w gmachu Diecezjalnego Seminarium Duchownego w Lublinie jako tymczasowej siedzibie Uniwersytetu. Zostały uruchomione 4 wydziały: Teologiczny, Prawa Kanonicznego, Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych oraz Nauk Humanistycznych. Istotnym wydarzeniem było uzyskanie przez Uniwersytet (1921) własnego gmachu, przy Alejach Racławickich, do którego został przeniesiony w styczniu 1922 r. Po śmierci pierwszego rektora, następnym został o. Jacek Woroniecki OP. W grudniu 1922 r. powołano Towarzystwo Uniwersytetu Lubelskiego (od 1928 r. zwane Towarzystwem Przyjaciół KUL), które za cel przyjęło szerzenie idei wyższych uczelni katolickich i finansowe wspieranie Wszechnicy Lubelskiej. Kolejnym rektorem był bp Czesław Sokołowski (1924-1925). Sytuacja Uniwersytetu zaczęła się normować za rektoratu ks. Józefa Kruszyńskiego (1925-1933).Ustabilizowano bazę materialną dzięki regularnym dotacjom pieniężnym z diecezji oraz dochodowi z Fundacji Potulickiejbędącej daremhr. Anieli Potulickiej z 1925 r. która zapisała majątek ziemski w pow. bydgoskimobejmujący ponad 6 tys. ha . W 1928 r. Ministerstwo zatwierdziło Statut Uniwersytetu i do nazwy Uniwersytet Lubelski dodano „Katolicki”. Okresem systematycznego rozwoju KUL stał się rektorat ks. Antoniego Szymańskiego (1933-1939) za którego kadencjiwzrosła liczba pracowników naukowych i studentów. W 1934 powstało Towarzystwo Naukowe KUL prowadzące serię wydawnictw naukowych i organizujące corocznie trzydniowe wykłady dla duchowieństwa z całej Polski. Uniwersytet współpracował z ogólnopolskimi, a także zagranicznymi ośrodkami naukowymi. Na mocy ustawy sejmowej z 9 kwietnia 1938 r. uzyskał pełne prawa nadawania doktoratów i przeprowadzania habilitacji na wszystkich wydziałach. W okresie międzywojennym na KUL było zaangażowanych wielu wybitnych uczonych, m.in. biblista ks. Józef Kruszyński oraz moralista i filozof o. Jacek Woroniecki OP. Plany utworzenia nowych wydziałów: filozofii, medycyny, nauk matematyczno-przyrodniczych oraz szkoły dziennikarskiej przerwał wybuch wojny.

Po wkroczeniu do Lublina 17 IX 1939 Niemcy zajęli gmach KUL irozpoczęli rabunek i niszczenie dorobku Uczelni. Zastosowano areszt domowy wobec ks. rektora Szymańskiego, uwięziono 15 profesorów, masowo aresztowano studentów, wywożąc ich na przymusowe roboty do Niemiec lub do obozów koncentracyjnych. Przez Niemców rozstrzelani zostali profesorowie: Czesław Martyniak - teoretyk prawa, ks. Michał Niechaj - dogmatyk, Roman Longchamps de Berier - prawnik. W Oświęcimiu zamordowano ks. Zygmunta Surdackiego, organizatora tajnego nauczania KUL. Dyrektor konwiktu ks. Stanisław Wojsa zginął w Dachau . W Katyniu Rosjanie zamordowali prof. Henryka Życzyńskiego, pracownika kwestury Edwarda Krawczyka i 21 studentów. Niestrudzony ks. A. Szymański, aż do śmierci w 1942 r. konspiracyjnie kierował Uczelnią. Prowadzono tajne nauczanie w Lublinie, Warszawie, Kielcach, Jędrzejowie i Nawarzycach a profesorowie i studenci KUL dochowywali wierności idei Uniwersytetu.

W 1944 po wyzwoleniu Lublina spod okupacji niemieckiej oficjalnie KUL wznowił swą działalność 21 sierpnia 1944 jako pierwszy Uniwersytet w Polsce a obowiązki rektora powierzono ks. Słomkowskiemu (1944-1951). Pierwsza inauguracja po tragicznych latach wojny odbyła się już 12 listopada 1944 r. Pracę na KUL podejmowało wielu profesorów Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, przesiedlanych przymusowo w 1945 r., na skutek krzywdzących Polskę decyzji w Jałcie i Poczdamie, jak i z innych środowisk. Diecezjalne Seminarium Duchowne w Lublinie zostało połączone w 1945 z Wydziałem Teologicznym KUL, rok później powołano Wydział Filozofii Chrześcijańskiej. Napływała młodzież z całej Polski, którą przyjmowano bez ograniczeń. Ważną cechą Uniwersytetu w latach 1944-1955 było skupienie się na pracy dydaktycznej. Kształcono w ten sposób kadrę inteligencji, dla odczuwającej jej brak Polski po zdziesiątkowaniu dokonanym przez okupantów niemieckich i sowieckich. Uniwersytet czerpał fundusze z dotacji Episkopatu, ze zbiórek na tace i do puszek w określone dni roku. Systematycznie wzrastała liczba członków TP KUL. Stały dochód przynosiła Fundacja Potulicka, ale ją zarekwirowano i upaństwowiono w 1948. Władze komunistyczne różnymi metodami usiłowały ograniczyć oddziaływanie Uczelni na społeczeństwo, mimo oficjalnego porozumienia między Rządem a Episkopatem zawartego w 1950 r., na podstawie którego KUL miał zapewnioną swobodną działalność. Funkcji rektora pozbawiony został ks. Słomkowski za odmowę zalegalizowania na KUL partyjnej komórki i komunistycznej organizacji młodzieżowej a potem uwięziono go pod pretekstem nielegalnego przyjmowania dolarów na potrzeby Uczelni i utrzymywania kontaktów z USA. Następca rektor ks. Józef Iwanicki (1952-1956) również zmagał się z ciągłymi represjami wobec Uniwersytetu, m.in. Wydziałowi Humanistycznemu odebrano w 1953 prawo przeprowadzania przewodów doktorskich i habilitacyjnych a stopnie naukowe pracownicy musieli zdobywać na uczelniach państwowych. Inwigilowano Uniwersytet przez tajne służby Po 1956 została złagodzona polityka państwa wobec Kościoła katolickiego, a także wobec KUL i pozwolono na powrót do pracy odwołanym poprzednio profesorom w 1957. Represje jednak nie ustały. Będący rektorem w latach 1956-1965ks. Marian Rechowicz położył spory nacisk na podniesienie poziomu naukowego. Poszerzył się zakres badań, powołano wiele nowych katedr.
Uczelnia rozwijała się dalej za kadencji rektora ks. Wincentego Granata (1965-1970). Narastające kontakty zagraniczne spowodowały konieczność powołania w 1969 Komisji do Kontaktów z Katolickimi Uniwersytetami. Kadencja rektora o. Mieczysława Krąpca OP w latach 1970-1983 była przełomowym okresem w dziejach KUL, m.in. przywrócono prawa nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego na Wydziale Nauk Humanistycznych w 1977. Został erygowany Wydział Nauk Społecznych w 1981, ożywiły się kontakty zagraniczne co zaowocowało zawarciem umowy o wzajemnej współpracy i wymianie między KUL a uniwersytetami. w Leuven i Louvain-la-Neuve. Na terenie KUL obradowała Rada Międzynarodowej Federacji Uniwersytetów Katolickichi Konferencja Rektorów Europejskich Uniwersytetów Katolickich. Nawiązana została współpraca między KUL a Polonią. Własna drukarnia otwarła szansę na publikację wyników badań pracowników naukowych KUL. Uzyskano pozwolenie na rozbudowę gmachu uniwersyteckiego i wybudowano nowy fronton z wielką aulą, nadbudowano III piętro, zrekonstruowano podpiwniczenia, zainicjowano budowę Kolegium Jana Pawła II. W czasie tej kadencji kierownik katedry etyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej od 1954 ks. kard. Karol Wojtyła został wybrany w 1978 na papieża. Powołano na jego cześć w 1982 na KUL Instytut Jana Pawła II dla badania Jego myśli i dzieła. Papież w 1983 otrzymał od wszystkich wydziałów KUL tytuł doktora honoris causa .

W czasie stanu wojennego internowano 14 osób spośród pracowników i studentów KUL. Po jego odwołaniu w lipcu 1983 sytuacja na KUL zaczęła się uspokajać pod kierunkiem kolejnych rektorów: ks. bpa Piotra Hemperka (1983-1988) i ks. bpa Jana Śrutwy (1988/89). W okresie tym podjęto budowę 11-kondygnacyjnego budynku Kolegium Jana Pawła II przeznaczonego dla celów naukowo-dydaktycznych i administracyjnych, jak i innych ważnych obiektów. W okresie systemu totalitarnego PRL, Uczelniazachowała swoją tożsamość i niezależność, ocaliła obiektywizm w nauce, była najważniejszym ośrodkiem myśli katolickiej w Polsce.

W 1989 na stanowisko rektora wybrano ks. Stanisława Wielgusa . Dzięki energicznym zabiegom udało się uchronić KUL przed ruiną wobec galopującej inflacji i recesji gospodarczej, pomocy finansowej udzielił również Ojciec Święty Jan Paweł II.Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej przyjęły ustawę w wyniku której przyznanoKUL od 1 stycznia 1992 r. dotację z budżetu państwa na bieżące potrzeby dydaktyczne i stypendia dla studentów według zasad dotyczących uczelni państwowych. Zostały podjęte starania o zwrot Uniwersytetowi zagrabionego przez władze PRL majątku. Utworzono w 1990 Filię Wydziału Nauk Społecznych KUL w Stalowej Woli. W 1998 powstał Wydział Matematyczno-Przyrodniczy. Rektorem KULlatach 1998-2004 był ks. prof. dr hab. Andrzej Szostek. Ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk sprawuje funkcję rektora od 1 września 2004.

 

Zainteresowanych zapraszamy do odwiedzenia strony: http://www.kul.lublin.pl/

                                                                                                                                             

                                                                                                                                                  Marek Matlak